“Dit is wel wat voor u!” Amicaal en beslissend wijst Jurre een dame die bij een kledingzaak in een rekje staat te sneupen op een  jurkje. Ze glimlacht; nee, deze moet ze niet hebben, maar toch bedankt voor de hulp. Er ontstaat spontaan een leuk gesprekje en daar is het Tuorke en Jurre om te doen: gezelligheid maken in het centrum van Surhuisterveen. Afgelopen zaterdag ware ze er weer.

Het zijn niet alleen kinderen die zich vooral richten op het illustere duo dat al vele jaren regelmatig is te vinden in de winkelstraat. Ook de oudere generatie fleurt op door alleen al de kleurrijke gele Tuorke met knalrode hoed. Het duo weet bijna op ieder gezicht een glimlach te toveren door vriendelijk te zwaaien of een praatje te maken.

“Wilt u ook een sleutelhanger”, vraagt Jurre vriendelijk aan een ouder echtpaar dat zich met de rollator door het dorp beweegt. “Jawis, dat is altydmoai”, reageren ze beiden bij het hangertje waarop de Feanster toer is afgebeeld. “Wy wenje ek noch ris flakby de toer!” Alleen al die kleine dingetjes maken dit gebaar weer heel speciaal.

“It is in aardichheid”, oordeelt een oudere man die naast z’n fiets staat te kijken hoe Tuorke en Jurre veel interactie beleven met kinderen. “Wat giet dat allegear moai mei dy bern, sy fine it prachtich en dêr kin ik sa bliid fan wurde.” Tuorke maakt een paar vreugdevolle sprongetjes en zelfs de passerende postbode wordt hierdoor opgevrolijkt. 

Een jongetje van tien maanden moet eerst wel even wennen wanneer hij volop aandacht krijgt van de grote gele Tuorke, maar krijgt dan een glimlach op z’n gezicht en durft hem vanuit de buggy zelfs een hand te geven. Even verderop kijkt een meisje schichtig over haar schouder als het duo is gepasseerd. Het was weer een mooie zaterdagmiddag in Surhuisterveen met veel fijne en gezellige momentjes.

Al bij binnenkomst van het centrum van Surhuisterveen bruist het van gezelligheid: leuke standjes, vele gezellige terrasje en een en al muziek. Dat is zo ongeveer het recept van het jaarlijkse korenfestival en uiteraard zijn Tuorke en Jurre bij dit soort festiviteiten ook van de partij.

“Oh Neeltje Jacoba, met je lekkere kont…”, zo klinkt een van de zeemansliederen die zaterdagmiddag ten gehore werden gebracht. En hoewel Tuorke en Jurre wel een ietwat andere muzieksmaak hebben, deinen ze toch vrolijk mee met deze muziek en genieten ze volop. “Jij bent veel moo-ooier, dan de mooiste vrouw!”

Twintig minuutjes lang spelen de achttien koren uit de wijde omgeving hun liederen en dan wisselen ze tussen de zes podia die zijn verdeeld over de winkelstraat. “Het hele centrum is gevuld met muziekklanken”, ervaart Jurre, die zich samen met kameraad Tuorke tussen de optredens door beweegt, sleutelhangers uitdeelt en knuffelt met vrienden.

“Sille wy efkes sjen as wy hjir in plakje fine kinne”, stelt een moeder voor die samen met haar gezin iets wil drinken op een terrasje. Haar twee kinderen stemmen daar glunderend mee in nadat ze ietwat verlegen een knuffel van Tuorke hebben gekregen. “Oh, listen to the music”, zo horen ze zingen wanneer de koffie en limonade wordt opgediend.

“Mogen wij even checken of er bij u ook een steekje los is?”, wil een klusduo weten dat naast Tuorke en Jurre en nog enkele gasten van toneelvereniging De Trochsetters is te vinden in de winkelstraat. Ook de zware jongens zijn aanwezig en proberen enkele kinderen te strikken om vanavond mee te helpen de plaatselijke Intertoys te overallen.

Wanneer deze criminelen even later echter weer tussen de koren staan te swingen, blijkt wel dat ze van een heel ander kaliber zijn dan de boevenbende uit de Duckstad-wereld. “Goedemiddag Surhuisterveen, wij gaan een aantal nummers voor jullie zingen”, stelt één van de koren zichzelf voor na een podiumwissel. “Wij wensen u allemaal veel plezier!”

Een stevige beat klinkt in het centrum van Surhuisterveen. Gelegenheidsteams als De Flierefluiters, Dwarsbongels en Zandhappers worden er door opgezweept tot een enthousiast  balspel tijdens het beachvolleybaltoernooi 2019. Boven de velden hangt dan wel een donkere lucht, het zijn vooral de zonnestralen die het leuk maken. Uiteraard weten ook Tuorke en Jurre deze gezelligheid te vinden op deze zaterdagmiddag.

“Dit is perfect weer om even een balletje te slaan”, vindt Jurre die samen met Tuorke een moment het spelletje mee speelt. Ze houden het toch liever bij waar ze al vele jaren goed in zijn: het wandelen door het centrum, het vriendelijk begroeten van het winkelend publiek en het uitdelen van kleurplaten.

“Beppe!” Een meisje van een jaar of zes roept ietwat angstig haar grootmoeder bij het zien van Tuorke en Jurre die ook nog eens aandacht aan haar besteden. Beppe is druk bezig met het bestuderen van kledingstukken in een van de winkels van Surhuisterveen, maar wendt zich al snel tot het illustere duo en haar kleindochter.

“Wil je een kleurplaat?”, vraagt Jurre en dan is het ijs snel gebroken. Welk kind wil er nu niet een kleurplaat?! Dat merken de Feanster artiesten telkens weer in de groep waar ze vooral hun vrienden maken. En dan krijgen ze deze keer ook nog een stoere plaat van de brandweer die komende zaterdag het 150-jarig jubileum viert op het Torenplein.

Even later nemen Tuorke en Jurre nog een kijkje bij het beachvolleybaltoernoei. Juist dan klinken de twee tonen van de claxon weer tussen de spelende volleyballers door: er moet gewisseld worden. Dan gaan Tuorke en Jurre ook maar even een wissel maken, ze gaan even rusten en gaan op het terras een bakje koffie drinken.

Of er nu code rood of geel is gewaarschuwd, Tuorke en Jurre laten zich door geen enkel weertype uit het veld slaan en waren zaterdagmiddag dan ook weer volop aanwezig in het centrum van Surhuisterveen. Het viel allemaal heel erg mee met de voorspelde buien, het werd zelfs supergezellig in het winkelcentrum.

“Hallo Surhuisterveen!!!”, roept Ben the Banjoman die vandaag samen met Tourke en Jurre de sfeer in het centrum tot gezellige hoogtepunt weet te brengen. “Waar muziek is, daar is het gezellig en daar zijn de mensen ook”, weet Jurre maar al te goed en hij weet z’n duopartner dan ook rap mee te bewegen naar de plek waar de zingende cowboy aanwezig is. 

“Er mag gedanst worden”, oppert de zingende cowboy op het paard die diverse gezellige countrysongs ten gehoren brengt en ook hier zijn Tuorke en Jurre er als eerste bij. Even later is het illustere Feanser duo weer druk bezig met het uitdelen van sleutelhangers en kleurplaten. “Waar is dit van?”, wil een echtpaar weten dat blijkbaar niet bekend is met het joviale en altijd gulle duo.

“Dit is van de handelsvereniging, dit doen wij iedere maand”, legt Jurre vriendelijk uit. Het is hem al opgevallen dat er veel toeristen in het dorp zijn. Voor andere bezoekers is het duo al een echte trekpleister geworden. “Ja, zie je wel, daar zijn ze weer”, wijst een moeder haar dochter op het duo en natuurlijk wordt er meteen een ‘high five’ gescoord.  

“Wil jij ook een kleurplaat?”, vraagt Jurre aan een jongeman die verlegen achter z’n moeder weg kruipt. Daar durft ’ie geen ‘ja’ op te zeggen, maar wanneer wordt verteld dat het van de brandweer is en er tijdens de jubileumdag op 24 augustus een leuke prijs mee valt te verdienen, is de plaat ineens super stoer en wél van harte welkom. Samen met de zingende cowboy weet het duo de sfeer in het winkelcentrum ook vandaag weer te verhogen. 

Met een grote koffer vol met presentjes trekken Tuorke en Jurre regelmatig door het centrum van Surhuisterveen. Afgelopen zaterdag waren de cadeautjes speciaal voor vaderdag.

“Werom soenen se hjir sitte?” Een echtpaar vraagt zich af waarom de optredende jeugdkorspen hun blaaskunsten laten horen onder de luifel van Van der Lijn Wereldmode op De Kolk in Surhuisterveen en niet – zoals aangekondigd – even verderop bij het carillon. Het antwoord is onlosmakelijk verbonden aan het weer, dat donker en regenachtig is. 

Wat de weersomstandigheden ook zijn, Tuorke en Jurre laten zich er niet door uit het veld slaan en zijn ook deze zaterdagmiddag aanwezig in het centrum van Surhuisterveen om te delen van gezelligheid en leuke presentjes. Deze keer brengt het illustere duo letterlijk licht in de duisternis; de mannen in het winkelcentrum krijgen zaklampjes als cadeau ter gelegenheid van vaderdag.

“Asjeblyft, moarn is it heitedei”, meldt Jurre wanneer een jongeman met z’n zoontje in de kinderwagen een zaklamp in de hand krijgt gedrukt. Hij vindt dit gebaar geweldig en is er dankbaar voor. Een andere man denkt niet alleen aan hemzelf en neemt het instrumentje glimlachend in ontvangst. “Kin ik myn frou ek noch ris yn it ljocht sette.”

“Hast neat voor ús?”, vraagt een oudere dame die zichtbaar teleurgesteld is wanneer Tuorke en Jurre haar en haar vriendin voorbij loopt. Ze neemt geen genoegen met de uitleg dat het presentje speciaal voor vaderdag is en vertelt dat haar man ziek is. Natuurlijk is er dan ook voor de vrouwen een klein lichtje in de duisternis. Een batterijtje er in en schijnen maar!

“Wilt u ook een cadeautje voor moederdag?” Vriendelijk, vrolijk en fleurig als altijd paradeert Jurre deze zaterdagmiddag voorafgaand aan de tweede zondag in mei samen met z’n makker Tuorke door het centrum van Surhuisterveen met een vracht aan kaarsjes in maar liefst vier kleuren. Bijna niemand laat zich die vraag tweemaal stellen en de presentjes vliegen dan ook de dozen uit. 

Het zijn niet alleen moeders aan wie een aardigheidje wordt uitgedeeld. Ook mannen en kinderen mogen een leuk kleurtje uitzoeken om zo een dag later hun moeder, echtgenote of oma  mee te verrassen. “Wat foar kleur soe beppe moai fine?”, overleggen twee zusjes met elkaar wanneer ze van Jurre zomaar een cadeautje mogen uitzoeken en dit dan ook met glunderende ogen doen. 

“Oh echt?!”, vraagt een dame zich verbaasd af wanneer ze het aanbod onder ogen krijgt. “En dat kost helemaal niks? Wat attent!” Andere vrouwen durven het presentje amper aan te nemen: “maar ik ben ook zelf moeder hè…” Ook op deze stelling heeft Jurre wel een antwoord: “dan weet u in ieder geval dat u morgen een cadeautje hebt.”

“Wat geweldich, ik kies foar in moai rôze kearske”, glundert een jongedame die zich nog herinnert dat ze ook vorig jaar een presentje in ontvangst mocht nemen in Surhuisterveen. “Wy krije hjir wol hiel faak wat en elk jier wer wat oars.” Twee oudere dames kijken naar de hoed van Tuorke en willen graag en rood kaarsje, maar helaas, de kleuren zijn beperkt tot roze, geel, blauw en groen.

Waar ze ook langskomen in het dorp dat leeft, overal toveren Tuorke en Jurre bij de bezoekers die een presentje krijgen uitgereikt een glimlach op het gezicht en wordt er gezellig een praatje gemaakt. Want een cadeautje krijgen, dat wil iedereen wel en van gezelligheid houden ook de meeste mensen wel. Het illustere Feanster duo zorgt er voor… 

Een paar chocolade-eitjes in een plastic zakje met een strikje eromheen; het lijkt een heel simpel cadeautje en toch krijgen honderden bezoekers van het winkelcentrum in Surhuisterveen een lach om hun gezicht. Tuorke en Jurre waren de zaterdagmiddag voor Pasen in ‘het dorp dat leeft’ en deelden deze surprise.

“Het mandje is telkens zomaar leeg”, vertelt Jurre tussen het delen van de lekkernij door. Veel van het winkelend publiek heeft wel zin in een chocolaatje en lopen even bij het illustere duo langs. “Oh, wat lief, dank je wel”, spreekt een moeder die niet alleen haar kinderen paaseitjes ziet ontvangen, maar ook zelf zo’n cadeautje krijgt.

“Ik heb al gehad hoor”, weert een oudere man in een rolstoel heel eerlijk wanneer hij Tuorke en Jurre voor een tweede keer ontmoet. “Ja dat weet ik wel”, reageert Jurre, maar geeft hem toch stiekem nog een zakje. “Niet te lang vasthouden hoor”, waarschuwt Jurre meerdere malen bij het uitdelen. Bij deze zomerse temperaturen zou de chocolade anders snel smelten. 

“Hast it net waarm?”, vragen veel mensen vooral aan Tuorke die zowel in de zomer als in de winter hetzelfde tenue draagt. Het is 26 graden Celsius als het duo samen met zanger Mister Dixieland een spontaan dansje brengt. Het maakt hen niet uit, bij ieder weertype zijn ze aanwezig om gezelligheid te brengen, om mensen blij te maken, om glimlachen op het gezicht te laten verschijnen. 

2Stiekem wil iedere inwoner van Surhuisterveen wel een sleutelhanger met de Feanster toer. Dat bleek wel tijdens het vorige bezoek dat Tuorke en Jurre brachten aan het dorp dat leeft. Honderden sleutelhangers werden uitgedeeld en omdat ze zeer gewild zijn, heeft de middenstand er nog veel meer laten maken. Deze werden afgelopen zaterdag uitgedeeld. 

“Wat seist dan?”, oppert een moeder haar zoontje die zojuist een cadeautje heeft ontvangen. “We richten ons vooral op de kinderen”, legt Jurre uit, maar het Feantster duo merkt dat ook de volwassenen maar wat graag een presentje krijgen. “Belooft u dan wel iedere keer dat u naar de sleutelhanger kijkt aan ons te denken?”

Ondanks dat het guur koud en uitermate winderig weer is, is het overal waar het duo in het centrum blijft staan om te delen of een praatje te maken meteen gezellig. Deze sfeer wordt alleen maar verhoogd wanneer de fietsende deejay met veel bombarie het pad van Tuorke en Jurre kruist. “Jie-aa-aa hoor, daar is ‘t ie weer”, roept de kleurig geklede mijnheer met luidsprekers, toeters en bellen op z’n fiets.

Het winkelend publiek mag bij de deejay een verzoeknummer doen en met hem een dansje maken. Een jongetje dat van z’n leven nog nooit een vinylplaat heeft gezien, kijkt zich de ogen uit dat daar muziek uit kan komen en staat even later te dansen op de door hem uitgezochte rockmuziek. Natuurlijk swingen Tuorke en Jurre vrolijk mee; de drie entertainers doen niet anders dan elkaar gezelligheid versterken. 

“Heen en weer met die heupen”, zweept de discjockey z’n  dansers op terwijl zijn pick-up op de bagagedrager een tropische singletje draait. “Dank u wel voor een ieder die heeft meegedaan”, roept ’ie dan en fiets weer door naar een andere locatie in het winkelcentrum. Alleen al het kijken en luisteren naar deze vrolijke taferelen doet het winkelen publiek even vergeten dat het guur weer is en tovert op bijna ieders gezicht een warme glimlach.

Aan hoeveel fietsen de komende tijd een ‘Tuorke’ komt te hangen, dat is niet na te gaan, maar de sleutelhangers vlogen de mand uit. Tuorke en Jurre waren afgelopen zaterdag naar het centrum van Surhuisterveen gekomen om daar cadeautjes uit te delen in de vorm van de Feanster toer. “Nou, dat werd uitermate enthousiast ontvangen”, vertelt Jurre.

Het is alweer heerlijk voorjaarsweer wanneer het illustere duo voor de eerste keer dit jaar naar het dorp dat altijd leeft komt. “Dat doen we al vijf jaar”, aldus Jurre die ontzettend blij is dat hij samen met Tuorke ook dit jaar weer nagenoeg iedere maand de bezoekers van Surhuisterveen mag verblijden met een cadeautje, een high five of gewoon een vriendelijke groet.  

“Alstublieft, een cadeautje voor u.” De Tuorke-hangers vinden gretig aftrek. Iedereen vindt cadeautjes krijgen leuk en een sleutelhanger is altijd wel te gebruiken. “Oh fijn, dank u wel!”, krijgt Jurre dan ook meestal te horen. Het is druk in het winkelcentrum en na heel veel ‘bedankjes’ is de eerste mand met cadeautjes dan ook al snel leeg.

“Van wie is dit?”, wordt Jurre af en toe gevraagd wanneer hij een sleutelhanger overhandigt. Het zijn dan meestel bezoekers die het Feanster duo niet kennen en dus ook niet weten dat ze regelmatig cadeautjes uitdelen. Ook wordt wel gevraagd ‘wat is dit’ – maar dit is meestal snel duidelijk gemaakt – of zelfs ‘wat moat ik hjir mei’, maar de meeste bezoekers zijn blij met de sleutelhanger.  

Het kan niet anders zijn of het centrum van Surhuisterveen moet weer helemaal spic en span zijn. Afgelopen zaterdag werd het hart van het dorp dat leeft volledig opgedweild door vijf dweilorkesten en deze schoonmaakactie werd grondig gecontroleerd door het duo HympHamp en uiteraard waren ook Tuorke en Jurre aanwezig om hun steentje bij te dragen.

“Wij komen echt alleen maar lachende mensen tegen”, constateert Jurre op deze zonovergoten zaterdagmiddag op De Kolk terwijl hij samen met zijn maatje Tuorke het winkelend publiek opvrolijkt. “We hebben er prachtig weer bij, dus wat wil je nog meer.” Vijf dweilorkesten completeren deze altijd vrolijk werkende formule.

Gedurende de hele middag is er altijd wel ergens in het centrum een hoempa-pa-muziekje te horen. Heeft er een groep even pauze, dan zijn in de verte de vrolijke klanken van een van de andere dweilorkesten wel te horen. Een zeer gevarieerd repertoire biedt onder meer de melodie van Una Paloma Blanca, YMCA en Rosamunde.

Tussen de muzikale bedrijven door controleert het straattheater HympHamp de hygiëne in het dorp op ludieke wijze. Met hun mobiele toiletvoorziening toeren ze door het winkelcentrum en maken alles schoon wat los en vast zit. Zelfs de instrumenten en leden van de dweilorkesten worden niet overgeslagen tijdens de schoonmaakbeurt.

Ook het winkelend publiek ontkomt niet aan de inspecties. “Ach wat jammer toch mevrouw”, zo spreekt ‘Sjaan’ van HympHamp een moeder gekscherend aan terwijl ze haar bril met de wc-borstel te lijf gaat. “Nu heeft u zo een wonderschone dochter, maar uw bril heeft u een beetje verwaarloosd.” Het publiek geniet van al de muziek en vrolijkheid in het dorp. “Heerlijk, het leeft!”